معماری و نشانه

گفته اند که شرف المکان بالمکین، یعنی معماری ارزش خود را از انکه در او مستقر می شود و از کاربرش می یابد. اما گاهی یا بیشتر اوقات معماری به دلیل خاصیت نشانه ای که دارد ، تبدیل به نشانه کاربرش می گردد( برای مثال بسیار دیده اید که بانک ها یا برخی کارخانه ها برای نشان دادن خود در تبلیغات ، ساختمان خود را نمایش می دهند و عملا تصویر ساختمان آنها تصوریست که از آنها داریم) و پس از مدتی حتی از کاربر هم مشهور تر می شوند( مثلا شما شاید عموعبدالله بن محمود صقلابی را نشناسید اما قطعا آرامگاه او را که به منار جنبان مشهور است بارها دیده اید) این هم شاید یکی از خصوصیات معماری باشد .
اما همانطور که در اطلاعیه ای که چند وقت پیش دیدم و عکس آنرا گذاشته ام میبینید. گروهی به جای برگزاری مراسم سوگواری برای ائمه بقیع به برگزاری مراسم سوگواری برای بارگاه های ایشان پرداخته اند (شاید منظور برگزار کنندگان مراسم ابراز ناراحتی از هتک حرمت ائمه باتخریب بارگاهشان باشد که حداقل از اطلاعیه چنین چیزی بر نمی اید)

مورد دیگر که باز چند روز قبل به آن بر خوردم همه پرسی بود که در سوئیس برای رای به عدم ساخت مناره برگزار شد که باز هدف آن، مناره به عنوان یک عنصرمعماری نبود بلکه هدف جلوگیری از تغییر بافت جمعیتی از مسیحی به مسلمان در یک کشور مهاجر پذیر بود.
اینها نشان می دهد که معماری به لحاظ نشانه شناسی بیش از انچه انتظار آنرا داریم قابلیت حمل پیام ها را دارد و ارزش آن به لحاظ نشانه ای گاهی بیش ازکاربری آنست.
در اینباره باید بیشتر فکر کنم و بنویسم