انسان

Antony Gormley

آنتونی گارملی مجسمه ساز 59 ساله تقریبا انگلیسی ( ازمادری آلمانی و پدری ایرلندی) موضوع اصلی کارهای خود را به- انسان -اختصاص داده است وبرای بیشتر پیکره ها را از قالب بدن خود استفاده کرده است
تعدادی از کارهای او را در ادامه آورده ام. حتما برای دیدن باقی کار ها به وب سایت او مراجعه کنید




Asian Field
در ابن کار مشهور او حدود 180000 مجسمه گلی توسط عده ای از چینیان در 5 روز از 100 تن رس تهیه ودربی ینال 2006 سیدنی به نمایش گذاشته شد که اعتراضاتی هم به دنبال داشت

حباب من

بیرون از حباب من یعنی پشت در خانه من دنیایی شروع می شود، که کار چندانی با آن ندارم . نه نقشی به من در شکل دادن به آن داده شده و نه مسئولیتی در نگهداری و بهبود آن دارم. من در حباب خودم هستم
راهرو ها و راه پله و آسانسور که بر عهده مدیر ساختمان است و خیابان هم که وظیفه شهرداریست.فقط در درون حباب خودم حس آرامش دارم و خارج از آن جایی برای (قرار) یافتن و قرار گرفتن نیست وترجیح بر فرار است
از در که می گذرم خود را چون حلزونی خارج از صدف بی پناه می یابم وبه سرعت به آسانسور گریخته ،مستقیم تا پارکینگ می روم و خود را به ماشین می رسانم
بیرون از حباب من یعنی پشت شیشه ماشین من دنیایی شروع می شود، که کار چندانی با آن ندارم . نه نقشی به من در شکل دادن به آن داده شده و نه مسئولیتی در نگهداری و بهبود آن دارم. من در حباب خود هستم
شهر صرفا جایی شده است برای عبور،خیابان جایی نیست ، وسیله ایست برای رسیدن به جایی وماشین های دیگر(انسانهای دیگر در حباب های دیگر) صرفا موانعی هستند که باید بی رحمانه بر آنها فائق آمد تا رسید
خیابان که شاید جایی بود برای تعاملات اجتماعی و شهر که خانه ما بود وبقول هرمان هرتزبرگر اتاق نشیمن مشترک ما
شکل ایده آل خیابان امروز تونل مترو است جایی که به (سرعت)به حبابمان می رسیم،همه چشم به زمین دوخته ایم و اگر صحبتی رد و بدل شود پیامیست که با بلوتوث از حبابی به حبابی می رود

آیا دیگر می توان خیابانی را دید که جمعی در گوشه ای از آن به نقل خاطره مشغولند؟

Gibellina

جیبلینا نام یک شهر کوچک است در جنوب ایتالیا ودر منطقه سیسیل تقریبا در نوک چکمه ایتالیا. این شهر در سال 1980 بر اثر زلزله تخریب شد.دو راه برای باز سازی شهر وجود داشت: راه اول ساختن شهر همانند گذشته به نحوی که هرخانه در جای خود ساخته شود و راه دوم ساختن شهری جدید. در نهایت راه دوم انتخاب شد و در فاصله 20 کیلومتری شهر قدیم ، شهری با معماری متفاوت ساخته شد
بعدها هنرمندی به نام آلبرتو بوری شهر قدیم رابا پوششی از بتن پوشاند و یک اثر هنری بوجود آوردکه بوسیله بازدید کنندگان شهر ارواح نامیده شده است

Handmade carpet rugs

by:
Liz Eeuwes

Skinni

Skinni :

by Adrien Rovero

امپرسیون

جنگل چمستان
عکاس : لیلا محمودپور

هلیم جان سخت

نویسنده ای هست به اسم وانگ منگ که در انقلاب فرهنگی چین و تغییرات فرهنگی این کشور بوده و یک داستان نمادین نوشته در این مورد به اسم هلیم جان سخت که داستان یک خانواده سنتی چینی و کنارآمدن آنها با دنیای مدرن و تغییر از سیستم پدربزرگ سالار به دموکراسی و خلاصه
پیشنهاد می کنم این داستان را در مجموعه" اینجا همه آدمها اینجوری اند" شامل 6 داستان که همه برنده جوایزی شده اند، بخوانید
کتاب را نشر نیلوفر با ترجمه مژده دقیقی در سال 87 چاپ کرده است

نمایشگاه های جهانی

اگر کتاب مشهور فضا زمان معماری را خوانده باشید در زمینه نقش و اهمیت نمایشگاههای جهانی با من هم عقیده خواهید بود. این نمایشگاهها از سال 1851 لندن شروع شدند و در هر دوره کشور های شرکت کننده بناهایی را به منظور جلب نظر مراجعین و همچنین نمایش پیشرفت تکنولژیک خود می ساختند و عمدتا سعی می شد پاویون ها علاوه بر این خصوصیات حاوی نماد هایی از فرهنگ و گذشته کشورها نیر باشد؛ در سفر نامه ناصر الدین شاه هم آمده که وی از پاویون ایران در نمایشگاه جهانی دیدن کرده و آنرا به بنای شمس العماره تشبیه کرده است
از نماد های مهم این نمایشگاها می توان به کریستال پالاس یا برج ایفل اشاره کرد
از سال 1928 برای برنامه ریزی این نمایشگا ها یک دبیرخانه دائمی در پاریس ایجاد شد
BIE Bearu Intenational des Expositions
این نمایشگاه ها هر 5 سال برگزار می گردند و نمایشگاه بعدی نمایشگاه 2010 شانگهای چین خواهد بود
نکته ای که می خواستم به آن بپردازم درباره معماری پاویون های این نمایشگاه است. پیشنهاد می کنم به وبسایت رسمی نمایشگاه رفته و حتما آنها را ببینید(اینجا) چرا که برخی از آنها کاملا به 3 ویژگی اصلی که در ابتدای بحث مطرح کردم ،پرداخته اند و بسیاری از آنها کار معماران مهم آن کشور ها یا معماران مهم جهانی هستند
البته ایران هم در این نمایشگاه شرکت خواهد کرد و مسئولان خبر از پاویونی درخور داده اند(اینجا) ولی من مطلبی راجع به پاویون ایران پیدا نکردم

بیانیه ناتمام

بیانیه بروس ماو در مورد رشد و پیشرفت را پیشنهاد می کنم در اینجا بخوانید
An Incomplete Manifesto for Growth

بوی خوش

هنر نمی‌خرد ایام و غیر این‌ام نیست

کجا روم به تجارت بدین کساد متاع؟

خدای را به می‌ام شست‌شوی خرقه کنید

که من نمی‌شنوم بوی خوش از این اوضاع







حافظ